Het Gevoel van de Vierdaagse

Twintig jaar lang was ik maker, presentator en eindredacteur van Het Gevoel van de Vierdaagse, vanuit mijn geboortestad Nijmegen dagelijkse verslagen van het grootste wandelevenement van de wereld.  

 

De jaarlijkse zomerhit was misschien niet mijn journalistieke hoogtepunt, maar als het gaat om het maken van televisie was het vermoedelijk wel de grootste uitdaging. 

Ik besloot het programma te maken om in mijn leven enig vrolijk en plezierig tegenwicht te bieden aan de heftige tredmolen van de serieuze actualiteit. Maar het was geen gemakkelijk uitstapje, integendeel.  

 

Elk jaar streken we met dertig medewerkers neer in Nijmegen: verslaggevers, productiemedewerkers, cameramensen, geluidstechnici, editors. In een race tegen de klok componeerden we de dagelijkse uitzendingen. Een rollercoaster van verslagen, gekke miniaturen, portretten en historische notities. En er deden sidekicks mee als Erik Hulzebosch en Sander de Kramer. Een prestatietocht verdient ook een knipoog. 

 

Het was televisie in de oervorm. Elke ochtend beginnen met een schone lei, in de zekerheid dat aan het eind van de dag met een druk op de knop het programma naar meer dan een miljoen huiskamers wordt uitgestuurd. Een mega-prestatie van het enorme team van kundige tv-makers. 

 

Het leidde bij mij tot een opmerkelijke conclusie: de samenstelling van zo’n ogenschijnlijk licht, vrolijk en afwisselend programma vraagt ambachtelijk een grotere inspanning dan menig ander serieuzer podium Het vereist het uiterste aan creativiteit, inlevingsvermogen, toegepaste verzinkunde, originaliteit en hogedrukpan- vakmanschap.  

 

Aan het eind van de week waren alle makers klaar om  dodelijk vermoeid te worden opgeraapt door de bezemwagen. In 20 jaar 120 uitzendingen. Altijd kijkcijfers tot boven het miljoen. En ook voor veel medewerkers de fijnste week van het jaar. Wat een vrolijke veldslag.