Het was een gewaagd avontuur, dat begint als ik met mijn onovertroffen NCRV-collega Cees Labeur op reis ben in Zuid-Afrika: daar kwamen wij als eindredacteuren op het idee om de actualiteitenrubrieken Brandpunt (kro), Hier en NU (ncrv) en Televizier (Avro) - en later EO’s Tijdsein - samen te voegen.  

 

Netwerk: elke avond, meteen na het Journaal, horizontaal geprogrammeerd, op een tijdstip waar – op andere zenders - het grote amusement in moordende concurrentie op kijkers jaagt.  

 

Een paar omroepen , vooral de kro, hebben er grote moeite mee. Belangrijke titels opheffen ten faveure van een samenwerkingsverband ligt zwaar op de maag. Maar waarom zou je op je zender zoveel geld, energie en kwaliteit verspillen door op wisselende tijdstippen uit te zenden en buiten de agenda van de kijker te raken?  

 

Onmiddellijk gebeurt wat niemand voor mogelijk had gehouden. Vanaf dag één zijn miljoenen kijkers aan de buis gekluisterd. Netwerk is vooral een reportageprogramma. In die zin ook een eresaluut aan al die makers, van huis uit geschoold in visuele vertellingen. Er zijn dan nog royale budgetten die ons in de gelegenheid stellen te investeren in achtergronden bij het wereldnieuws, eigenzinnige invalshoeken, research en politieke verslaggeving.  

 

Met o.a. Karel van de Graaf en Aart Zeeman mocht ik in het actualiteitenlandschap een nieuwe toon zetten. Ik durf te zeggen: nooit eerder kwam dag-in-dag-uit zoveel reportagekracht samen onder één titel. Het staat mij bij als een feest. Dat het programma later alsnog slachtoffer werd van omroeppolitiek vind ik nog altijd zonde en feitelijk een schande. Maar wat hebben we genoten van het jarenlange voorrecht om met elkaar en voor een groot en trouw publiek zoveel bakens te mogen verzetten.